შესაძლებელია  ნიშნავდეს,  რომ  მას  არ  აინტერსებს  ლექცია;  ხოლო  წინ  წამოწეული  სტუდენტი,  რომელიც  ინიშნავს  მასალას, გამოხატავს  ინტერესს.  ჟესტები  წარმოადგენს  ხელების  მოძრაობას;  არსებობს  ჩაკეტილი  და  ღია  ჟესტები,  აგრესიული  და კეთილგანწყობილი;  მაგ.:  გადაჯვარედინებული  ხელები  ჩაკეტილი  პოზაა,  მუშტის  დარტყმა  მაგიდაზე  ან  საწერი  კალმით  ან  ჯოხით მითითება  აგრესიულად  აღიქმება.  მაღალი  სტატუსის,  მაღალი  თვითშეფასების,  საკუთარ  თავში  დარწმუნებულ  ადამიანებს  უფრო ფართო  ჟესტები  აქვთ,  ვიდრე  დაბალი  სტატუსის  და  მორცხვ  ადამიანებს,  რომლებიც  საკუთარ  თავში  არ  არიან  დარწმუნებული; საკლასო  გარემოში  სასურველია  მასწავლებლის  ჟესტები  იყოს  ღია  და  არააგრესიული.    

ყველაზე  მნიშვნელოვანი  საკომუნიკაციო  საშუალება   სახის  გამომეტყველებაა.  სახის  გამომეტყველებაში  შედის  ღიმილი,  თვალებით კონტაქტი  და  მიმიკები;  მასწავლებელი  სტუდენტების  სახის  გამომეტყველებით  შესაძლებელია  მიხვდეს,  ესმით  და  აინტერესებთ  თუ არა  საკითხი,  იციან თუ არა  მასალა და  ა.შ.  ასევე,  მასწავლებლის  სახის  გამომეტყველება  სტუდენტებისათვის  შეიძლება  მნიშვნელოვანი განმამტიკიცებელი  იყოს;  როდესაც  სტუდენტის  პასუხზე  მასწავლებელი  იღიმის  და  თავს  აქნევს,  სტუდენტისათვის  ეს  ნიშნავს,  რომ მისი  პასუხი  სწორია;  შეჭმუხნილი  შუბლი,  მოღუშული  სახე  უარყოფით  სტიმულად  აღიქმება. იგივე  ითქმის  თვალებით  კონტაქტზე; როდესაც  სტუდენტებმა  პასუხი  იციან  მასწავლებლის  კითხვაზე,  ისინი  ცდილობენ  მასწავლებელს  თვალებში  უყურონ;  მასწავლებელი თვალების  კონტაქტით ცდილობს  მოსწავლის  მხრიდან  ყურადღების  მიქცევას  და  შენარჩუნებას.  ასევე  გაგებას,  თუ  რამდენად აინტერესებთ  სტუდენტებს  თემა. ხმის  მახასიათებლებში   შედის  ხმის  ტონი  და  ტემბრი;  ტემბრის  კონტროლი  უფრო  ძნელია,  ვიდრე ტონის.  სასურველია  ხმის  ტონი  იყოს  გადასაცემი  მასალის  შესატყვისი;  ძალიან  მაღალი  ტონი  აგრესიულად  აღიქმება.  ხმის  ტონით ადვილი  მისახვედრია  ადამიანის  ემოციური  მდგომარეობა;  ნაწყენი,  გაბრაზებული,  დაბნეული  ან  ბედნიერი  ადამიანის  ხმის  ტონი მკვეთრად  განსხვავებულია  ერთმანეთისაგან. ადამიანების  შეფასებაზე  დიდ  გავლენას  ახდენს   ჩაცმულობა .  ჩაცმულობის  მიხედვით დასკვნას  აკეთებენ  ადამიანების  გემოვნებაზე,  ენერგიულობაზე,  როლზე,  გუნებაგანწყობაზე,  სტატუსზე  და  ა.შ.  ხშირად    ჩაცმულობის  

მიხედვით  მსჯელობენ  ადამიანების  კომპეტენტურობაზე,  მიმზიდველობასა  და  სანდოობაზე. 

არსებობს  გარკვეული  მოლოდინი  როგორ  უნდა  იცვამდეს  მასწავლებელი;  ეს  დამოკიდებულია  კულტურაზე,  სასწავლებლის  ტიპზე. თუ მასწავლებელი მეტ-ნაკლებად  არ  ჯდება  მოსალოდნელ  სტილში,  შესაძლებელია  მის  მიმართ  ძალიან  დადებითი  ან  უარყოფითი დამოკიდებულება  ჩამოყალიბდეს.  მაგ.:  თანამედროვეა  და  მისაბაძია  ან  ძველმოდურია  და  ყურადღების  მიქცევა  არ  ღირს.

ადამიანებს შორის   მანძილი  იცვლება  ურთიერთობის  ტიპისა  და  კულტურის  მიხედვით;    რაც  უფრო  ახლო  ურთიერთობა  აქვთ ადამიანებს,  მით მცირეა  ურთიერთობისას  მანძილი;  მეგობრები  უფრო  ახლო  მანძილზე  ურთიერთობენ,  ვიდრე  მასწავლებელი  და სტუდენტი  ან უცნობი  ადამიანები.  ასევე,  აღმოსავლური  კულტურა  უფრო  მცირე  მანძილს  ირჩევს  ურთიერთობისას,  ვიდრე ევროპული.  როდესაც ურთიერთობისას  ბუნებრივი  მანძილი  ირღვევა,  ადამიანები  იწყებენ  შფოთვას,  უხერხულად  გრძნობენ  თავს  და ცდილობენ  მათთვის კომფორტული  მანძილის  აღდგენას.  დიდ  ჯგუფებში  უფრო  დიდია  მასწავლებელსა  და  სტუდენტს  შორის მანძილი,  ვიდრე  მცირე ჯგუფებში.  ფიზიკური  გარემო  მნიშვნელოვნად  განსაზღვრავს  კომუნიკაციის  ეფექტურობას; როგორაა განლაგებული ავეჯი,  რა ექსპოზიციებია  კედლებზე  განთავსებული,  მნიშვნელოვანი  ინფორმაციის  მომცემია,  თუ  ვინ  სწავლობს  ამ ოთახში,  რას  საქმიანობენ ისინი,  და  ა.შ.  

გარემო  გავლენას  ახდენს  ადამიანებს  შორის  ურთიერთობაზე.  სწორედ  ამიტომ  დიდი ყურადღება  ექცევა  საკლასო გარემოს  მოწყობას; კვლევები  აჩვენებს,  რომ  ნათელ, კეთილმოწყობილ  სასწავლო  ოთახში  უფრო  პოზიტიურია  სტუდენტებს    შორის ურთიერთობა,  ვიდრე ბნელ  და  არაკეთილმოწყობილ  გარემოში. გაკვეთილის  ფორმატის  მიხედვით  იცვლება  საკლასო  გარემოც.  კლასიკური  ლექციის  დროს სტუდენტები  მერხებთან  სხედან,  ხოლო  მასწავლებელი  თავის  მაგიდასთან  ან  დაფასთან  დგას  და  ისე  ხსნის მასალას;  მასწავლებლის მაგიდა  და  სკამი  განსხვავდება  სტუდენტების  მერხებისაგან  და  სკამებისაგან  ზომითა  და  ფორმით;  ასეთი კომუნიკაციისას მასწავლებელი  და  სტუდენტები არათანაბარ  სიტუაციაში  არიან;  ტრეინინგებისას,  მცირე  ჯგუფებში  მუშაობისას სტუდენტები  სხედან წრეში.  ასეთი  გარემო  ურთიერთობას  მეტად ღიას  და  კომფორტულს  ხდის.  საერთოდ,  პოზიტიური  სასწავლო გარემო  ნაკლებად შეიცავს  ბარიერებს  და  ნაკლებად  უსვამს  ხაზს  მასწავლებლისა  და  სტუდენტის  სტატუსს  შორის  განსხვავებას.